The Washington Institute for Near East Policy
The Iranian Moment Paris, Frédéric Tellier July 2005
The reconciliation of the Iranian people with their representatives has occurred at the expense of democracy—a concept that becomes almost superfluous vis-à-vis notions like greatness, development, sovereignty, and independence. Such is the legacy of the Iranian moment: the conservatives are here, and they have less reason to doubt themselves than ever before.
Although the election of Iranian president Mahmoud Ahmadinejad came as a shock to many observers, it actually represented the final step in a gradual shift within the country's political mainstream. The conservatives now control all levers of power in the Islamic Republic, with opposing factions effectively neutralized. And while the 2005 presidential election seemed to signal a sudden break from the conciliatory tone of the Khatami administration, the municipal elections of 2003 and the legislative elections of 2004 were clear harbingers of this shift.
In this new Washington Institute Policy Focus, Iran expert Frederic Tellier examines each of these three key elections in order to trace the development of the conservative resurgence. He demonstrates how the conservatives won over constituencies that had previously supported the reformists, exploiting the full gamut of nostalgia, frustrations, and fears that motivate the common Iranian citizen. In particular, the regime's nuclear program has garnered support that stretches far beyond clerical circles, despite its potentially fatal effect on Iran's relations with the international community. In the conservatives' eyes, the Islamic Revolution rests on three pillars: ideology, nationalism, and technological development. Although the first of these pillars is crumbling, the other two can still keep the regime stable. Iran may have a new face, then, but many of its features have long been familiar to anyone who cared to look.
The Iranian Moment Paris, Frédéric Tellier July 2005
The reconciliation of the Iranian people with their representatives has occurred at the expense of democracy—a concept that becomes almost superfluous vis-à-vis notions like greatness, development, sovereignty, and independence. Such is the legacy of the Iranian moment: the conservatives are here, and they have less reason to doubt themselves than ever before.
Although the election of Iranian president Mahmoud Ahmadinejad came as a shock to many observers, it actually represented the final step in a gradual shift within the country's political mainstream. The conservatives now control all levers of power in the Islamic Republic, with opposing factions effectively neutralized. And while the 2005 presidential election seemed to signal a sudden break from the conciliatory tone of the Khatami administration, the municipal elections of 2003 and the legislative elections of 2004 were clear harbingers of this shift.
In this new Washington Institute Policy Focus, Iran expert Frederic Tellier examines each of these three key elections in order to trace the development of the conservative resurgence. He demonstrates how the conservatives won over constituencies that had previously supported the reformists, exploiting the full gamut of nostalgia, frustrations, and fears that motivate the common Iranian citizen. In particular, the regime's nuclear program has garnered support that stretches far beyond clerical circles, despite its potentially fatal effect on Iran's relations with the international community. In the conservatives' eyes, the Islamic Revolution rests on three pillars: ideology, nationalism, and technological development. Although the first of these pillars is crumbling, the other two can still keep the regime stable. Iran may have a new face, then, but many of its features have long been familiar to anyone who cared to look.
23:28 گرينويچ - سه شنبه 14 فوريه 2006
'محافظه کاران ایران آماده تغییر هستند به شرطی که آنها را تضعیف نکند'
'لحظه ایران' عنوان گزارشی به قلم فردریک تلیه کارشناس فرانسوی است که از سوی موسسه راستگرای سیاستگذاری خاورنزدیک در واشنگتن منتشر شده است. در این گزارش ادعا شده است که رکن ایدئولوژیک انقلاب اسلامی از بین رفته و حکومت ایران تنها بر دو پایه استقلال ملی و توسعه تکنولوژيکی استوار است. تلیه استدلال می کند که حکومت ایران با آگاهی از اینکه می تواند با اتکا به این دو پایه همچنان پابرجا و استوار بماند، آب و رنگ اسلامی را از خود زدوده و به سوی ملی گرایی و پیشرفت فنی پیش می رود. در اين گزارش آمده است که اختلافات درون حکومت ایران دیگر بین اصلاح طلبان و محافظه کاران نبوده بلکه در درون اردوگاه محافظه کاران است. به نوشته تلیه محافظه کاران قدیمی همچنان از نظام اسلامی برای تامین منافع خود دفاع می کنند اما "نومحافظه کاران" و یا عملگرایان کسانی هستند که با ستایش از الگوی چینی از توسعه اقتصادی، سرمایه گذاری خارجی، آزادی های اجتماعی و فرهنگی حمایت کرده و در مقابل بدنبال اعمال محدودیت های سیاسی هستند. وی معتقد است بر خلاف اصلاح طلبان که به لحاظ عقيدتی مخالف نظام سرمایه داری و آمریکا بودند، محافظه کاران عملگرا علاقه مند هستند که خود را به عنوان افراد معتدلی که توانایی مذاکره با غرب و بخصوص با آمریکا را دارند معرفی کنند. تلیه ادعا می کند که سپاه پاسداران ایران که رهبران آینده این کشور را تربیت می کند به تدریج به یک قدرت مستقل تبدیل شده بطوریکه حتی برای رهبری ایران نیز نگران کننده است. به نوشته وی سپاه بیش از آنکه وفادار به شخص آیت الله خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی ایران باشد متعهد به اصل ولایت فقیه است. وی که از سال 1999 تا 2001 بعنوان وابسته فرهنگی سفارت فرانسه در تهران فعالیت کرده می نویسد محافظه کاران ایران آماده هر نوع تغییری هستند اما تا زمانیکه این تغییر منجر به تضعیف آنها نشود. تلیه سپس به دشواری های آمریکا در عراق اشاره کرده و می نویسد تجربه عراق به مردم ایران آموخت که نمی توانند به سیاست های واشنگتن اطمینان کنند. وی می افزاید جوانان ایرانی آمریکا را تنها کشوری می دانند که می تواند حکومت از نظر آنان ناخواسته را سرنگون کند اما با این وجود آنها در مقابل سلطه آمریکا و از دست دادن قرنها فرهنگ و سنت خود می ایستند. تلیه به مقام های آمریکایی توصیه می کند که دست از سیاست "تغییر رژیم" خود بردارند زیرا این عبارت برای ایرانی ها به معنای تکرار کودتای 28 مرداد 1332 و براندازی حکومت مصدق است. وی در خاتمه می نویسد: مردم ایران با حکومت خود کنار آمده اند و این کنار آمدن به قیمت از دست دادن دموکراسی تمام شده اما در مقابل آن مفاهیمی نظیر عظمت، توسعه و استقلال اهمیت پیدا کرده اند
'محافظه کاران ایران آماده تغییر هستند به شرطی که آنها را تضعیف نکند'
'لحظه ایران' عنوان گزارشی به قلم فردریک تلیه کارشناس فرانسوی است که از سوی موسسه راستگرای سیاستگذاری خاورنزدیک در واشنگتن منتشر شده است. در این گزارش ادعا شده است که رکن ایدئولوژیک انقلاب اسلامی از بین رفته و حکومت ایران تنها بر دو پایه استقلال ملی و توسعه تکنولوژيکی استوار است. تلیه استدلال می کند که حکومت ایران با آگاهی از اینکه می تواند با اتکا به این دو پایه همچنان پابرجا و استوار بماند، آب و رنگ اسلامی را از خود زدوده و به سوی ملی گرایی و پیشرفت فنی پیش می رود. در اين گزارش آمده است که اختلافات درون حکومت ایران دیگر بین اصلاح طلبان و محافظه کاران نبوده بلکه در درون اردوگاه محافظه کاران است. به نوشته تلیه محافظه کاران قدیمی همچنان از نظام اسلامی برای تامین منافع خود دفاع می کنند اما "نومحافظه کاران" و یا عملگرایان کسانی هستند که با ستایش از الگوی چینی از توسعه اقتصادی، سرمایه گذاری خارجی، آزادی های اجتماعی و فرهنگی حمایت کرده و در مقابل بدنبال اعمال محدودیت های سیاسی هستند. وی معتقد است بر خلاف اصلاح طلبان که به لحاظ عقيدتی مخالف نظام سرمایه داری و آمریکا بودند، محافظه کاران عملگرا علاقه مند هستند که خود را به عنوان افراد معتدلی که توانایی مذاکره با غرب و بخصوص با آمریکا را دارند معرفی کنند. تلیه ادعا می کند که سپاه پاسداران ایران که رهبران آینده این کشور را تربیت می کند به تدریج به یک قدرت مستقل تبدیل شده بطوریکه حتی برای رهبری ایران نیز نگران کننده است. به نوشته وی سپاه بیش از آنکه وفادار به شخص آیت الله خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی ایران باشد متعهد به اصل ولایت فقیه است. وی که از سال 1999 تا 2001 بعنوان وابسته فرهنگی سفارت فرانسه در تهران فعالیت کرده می نویسد محافظه کاران ایران آماده هر نوع تغییری هستند اما تا زمانیکه این تغییر منجر به تضعیف آنها نشود. تلیه سپس به دشواری های آمریکا در عراق اشاره کرده و می نویسد تجربه عراق به مردم ایران آموخت که نمی توانند به سیاست های واشنگتن اطمینان کنند. وی می افزاید جوانان ایرانی آمریکا را تنها کشوری می دانند که می تواند حکومت از نظر آنان ناخواسته را سرنگون کند اما با این وجود آنها در مقابل سلطه آمریکا و از دست دادن قرنها فرهنگ و سنت خود می ایستند. تلیه به مقام های آمریکایی توصیه می کند که دست از سیاست "تغییر رژیم" خود بردارند زیرا این عبارت برای ایرانی ها به معنای تکرار کودتای 28 مرداد 1332 و براندازی حکومت مصدق است. وی در خاتمه می نویسد: مردم ایران با حکومت خود کنار آمده اند و این کنار آمدن به قیمت از دست دادن دموکراسی تمام شده اما در مقابل آن مفاهیمی نظیر عظمت، توسعه و استقلال اهمیت پیدا کرده اند
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر