سهم ايرانيان مهاجر در دگرگونی جمعيتی آمریکا

سهم ايرانيان مهاجر در دگرگونی جمعيتی آمریکا نادر وکیلی

هفته گذشته سازمان آمار آمريکا اعلام کرد که این کشور تا سه دهه ديگر دستخوش تغييرات جمعيتی و دموگرافيک خواهد شد.
بر اساسا اين آمار، در سال ۲۰۴۲ جمعيت آمريکايی های اروپايی تبار «اکثريت» را از دست خواهد داد و مهاجران لاتين تبار و آسيايی ها اين عنوان را از آن خود خواهند کرد.

دکتر خليل انداچه، جامعه شناس و استاد دانشگاه در کاليفرنيا، در گفت وگو با راديو فردا توضيحاتی درباره اين تغييرات به ويژه سهم ايرانيان در اين دگرگونی جمعيتی ارائه کرده است.

رادیو فردا: آقای دکتر انداچه، ايرانيان مقيم آمريکا چه تعداد از جمعيت آمريکا را تشکيل می دهند؟
دکتر خليل انداچه: همانطور که می دانيد ما آمار دقيقی نداريم. در آمريکا هر ده سال يکبار سرشماری انجام می گيرد و متاﱠسفانه در آخرين سرشماری هم که در سال دوهزار صورت گرفت،آمار دقيقی از تعداد ايرانيان در ايالتهای آمريکا ارائه نشد. تخمينی که می زنند اين است که ممکن است به طور کلی بين يک و نيم ميليون تا دو ميليون ايرانی در آمريکا داشته باشيم.
سهم اين جمعيت ميليونی در تغيير دموگرافيک آمريکا چه ميزان می تواند باشد؟
مسئله ای که در مورد ايرانيان می توانيم بگوئيم، مسئله تحصيل است . شما می دانيد که الان متوسط تحصيل ايرانيان و به عبارتی تحصيلات کلاسيک آنها در آمريکا با رقم چهارده سال، از همه گروه های مختلف ساکنان آمريکا بالاتر است.
همچنین می دانيد خود همين ميزان تحصيلات، ترکيب تحصيلات آمريکا را دگرگون کرده است. حتی از نظر درآمد، ايرانيان با درآمدی ماهيانه حدود پنج تا شش هزار دلار (به طور متوسط) حتی از درآمد آمريکایی ها هم بالاتر است.
گفته می شود در ايالت کاليفرنيا که بيشترين جمعيت را دارد، بين ششصد تا هفتصد هزار تن ايرانی ساکن است .
پرسشی که مطرح کرديد در مورد کل جمعيت آمريکا، بايد بگويم که افزايش جمعيت ايرانی ها در آمريکا صفر است و اين هم به خاطر همان تحصيلاتی است که دارند.
به خاطر اين که ايرانيان، روی فرزندان خود بيشتر سرمايه گذاری می کنند و ين امر کلا" با ميزان سرمايه گذاری ساير مردمان ساکن آمريکا تفاوت دارد .
ايرانيان در بارۀ فرزندانشان و آيندۀ آنها بيشتر کار می کنند و اين هزينه برمی دارد. خود اين توجه، با تحصيلات پدران و مادران ايرانی که ميراث آموزش شان از ايران است،يعنی توشه تحصيلاتشان را باخود از ايران آورده اند، رابطه مستقيم دارد. به سخن ديگر، بين تحصيلات و داشتن تعداد فرزندان رابطۀ مستقيم هست.
شما به نکته جالبی اشاره کرديد. يکی از روزنامه های آمريکا هم نوشته بود که توجه جمعيت سفيدپوست آمريکا، به طور سنتی از لحاظ سياسی، هميشه به مسائلی همچون بيمه، بهداشت عمومی و بازنشستگی معطوف بوده، ولی با اين دگرگونيهای دموگرافيک، ممکن است که اين توجه ها تغيير کند، چون بيشتر مهاجران و اقليت های قومی در آمريکا به تحصيلات و آموزش فرزندان خود توجه دارند.
حالا صرفنظر از اين موضوع، آيا ايرانی ها گرايش های سياسی و يا خواست های سياسی و اجتماعی ديگری هم، علاوه بر آموزش و تحصيلات فرزندان خود، دارند؟
پرسش قابل تعمق و قابل تکيه ای است. ايرانی ها در آمريکا، متاسفانه يک سرخوردگی از مسائل سياسی و حتی مسائل اجتماعی دارند.
ما حتی تا حال، مثلا" نتوانسته ايم به سناتورهای ايالتی که در آن زندگی می کنيم، خود را بشناسانيم و اين هم ناشی از عدم وحدتی است که بين ايرانيان وجود دارد و شما خودتان می دانيد که در مسائل سياسی هميشه وحدت گروه ها بسيار مهم است.
در جامعه ايرانی، متاسفانه، اين مسئله در سطح خيلی پائينی قرار دارد. ايرانيان بطور انفرادی، مردمان بسيار موفقی هستند، ولی وقتی می خواهند دسته جمعی و بطور گروهی کاری را انجام دهند، هميشه به کوچۀ تجزيه و جدائی می رسند.
گوئی که اين عيب در ما ارثی است! اگر شما به درون ايران پيش از انقلاب هم نگاه کنيد، انواع گروه های متفاوت سياسی را می بينيد. اين ها همه ناشی ازآن تک روی است که ما ايرانی ها داريم. در آمريکا هم ايرانی ها به طور انفرادی در کار خود موفق هستند، ولی متاﱠسفانه در کار گروهی و جمعی توفيقی ندارند. نمی دانم ريشه ها را بايد در کجا جستجو کرد؟
اين مسئله در مورد ايرانی هائی که در آمريکا متولد شده اند چگونه است؟ آيا آنها هم اين تک روی را به ارث برده اند؟
فرزندان ايرانيانی که در آمريکا متولد شده اند، در واقع آمريکائی می شوند و اگر می توانند مقداری فارسی صحبت کنند، ولی توان نوشتن و درک مطالب فارسی را ندارند و زبانی که غالب است، زبان انگليسی است که رفتار اينها را کنترل می کند و زمانی که زبان غالب شود، بالطبع فرهنگ بومی را جذب می کند.
بنا بر اين نمی توانيم نسلی را که اينجا متولد و بزرگ شده از ساير آمريکایی ها جدا کنيم. نگاه کنيد به تمام آمريکایی های ايرانی تبار، شماهرگز نمی توانيد آنها را از کل آمريکائی ها جدا کنيد، چون زبان، کليد فرهنگ است.
وقتی زبانی غالب شد، مانند يک کليد، فرهنگ را باز می کند. ما ايرانيانی که از ايران به اين سرزمين کوچ کرده ايم، پس از سی سال زندگی در آمريکا، هنوز به جوک آمريکائيها نمی خنديم! و اغلب می گوئيم که اين جوک چقدر بی مزه است؟! طبيعی هم هست، چون در آن فرهنگ بزرگ نشده ايم و لطيفه ها بار فرهنگی دارند.
يک سئوال آخر و آن اين که، آيا می دانيد در حال حاضر روند مهاجرت ايرانی ها، نسبت به دوران پيش از انقلاب، تسريع شده يا اينکه کندتر شده است؟
در کل خيلی کمتر شده. برای اين که هزينه تحصيل در آمريکا بسيار افزايش پيدا کرده و خودتان می دانيد که شهريه ها در آمريکا خيلی بالاست. هرسال هم مقداری به اين شهريه ها اضافه می شود، بنا بر اين، کسانی که از ايران يا ساير کشورهای ناتوان خاورميانه بخواهند به آمريکا بيآيند، نمی توانند با اين شهريه ها زندگی کنند. مهاجرت ايرانيان به آمريکا خيلی کم شده است.

Radio Farda © 2008 RFE/RL, Inc. All Rights Reserved.
Story from RadioFarda.com
/Article/2008/08/19/o2_us_population.html
Published: 8/19/2008 6:31:01 PM Theran Time