دور ساختن ايران ازحقوق بشر

15:41 گرينويچ - چهارشنبه 09 فوريه 2005
مطمئنترين راه برای دور ساختن ايران ازحقوق بشر

شيرين عبادی، برنده ايرانی جايزه صلح نوبل همراه با هادی قائمی، پژوهشگر حقوق بشر که در آمريکا فعاليت می کند مقاله ای برای روزنامه آمريکايی نيويورک تايمز نوشته و در آن حمله به ايران را نقض حقوق بشر دانسته اند. در اين مقاله به اظهارات اخير دولتمردان آمريکايی عليه ايران و طرح احتمال حمله اسرائيل به تأسيسات اتمی ايران از سوی ديک چنی، معاون رئيس جمهور آمريکا اشاره شده و چنين حمله ای به ايران، "مصيبتی برای مدافعان حقوق بشر و فعالان مدنی" در اين کشور ارزيابی شده است. خانم عبادی و آقای قائمی در مقاله خود مواردی از آنچه نقض حقوق بشر در ايران را می دانند برشمرده و اذعان کرده اند که ايران از لحاظ رعايت حقوق بشر با معيارهای آرمانی فاصله زيادی دارد اما در عين حال تصريح کرده اند که مردم ايران حاضر نشده اند در مقابل نقض حقوق بشر در کشورشان ساکت بنشينند و گفتمان حقوق بشر در اين کشور برقرار است، هرچند هنوز در مراحل ابتدايی قرار دارد. به نوشته نويسندگان مقاله، فعالان مدنی در ايران، حقوق بشر را مؤثرترين چارچوب برای عملی کردن اصلاحات دموکراتيک و تکثرگرايی سياسی می دانند و اگر آمريکاييها بفهمند که تشکلهای مدافع حقوق بشر در ايران چقدر در کار خود مصمم و پرانرژی اند، به شگفت خواهند آمد. نويسندگان به عنوان شاهدی برای مدعای خود به واکنش گسترده فعالان مدنی و حقوق بشر به بازداشت بيش از بيست روزنامه نگار و وبلاگ نويس در پاييز گذشته در ايران اشاره کرده اند که به آزادی بازداشت شدگان انجاميد. شيرين عبادی و هادی قائمی نوشته اند که وجود نهادهای مستقل برای ايجاد و جا انداختن فرهنگ حقوق بشر در ايران ضروری است اما خطر حمله خارجی بهانه ای به دست عناصر حکومتی می دهد تا به ريشه کردن اين نهادها بپردازند و به رشد آنها پايان دهند و ناقضان حقوق بشر نيز از موقعيت استفاده خواهند کرد تا با زدن انگ "ستون پنجم دشمن" به منتقدان خود صدای آنها را خفه کنند. برای اين مدعا نيز، شرايط بسته سياسی ايران در زمان جنگ با عراق به عنوان شاهد آورده شده است. در مقاله اين دو فعال حقوق بشر، سياست دولت جورج بوش در تمرکز بر موضوع نقض حقوق بشر در ايران، محملی برای دنبال کردن اهداف راهبردی شمرده شده است، چراکه به باور آنان، آمريکا همواره نسبت به نقض حقوق بشر، بويژه حقوق زنان در برخی کشورهای خاورميانه ای همچون عربستان سعودی که متحد آمريکا هستند سکوت اختيار کرده است. نويسندگان مقاله معتقدند که رعايت حقوق بشر بايد از دل مردم و به عنوان فرايندی اصيل سرچشمه بگيرد و ارتش و زور خارجی نه تنها نمی تواند به رعايت حقوق بشر در ايران بينجامد، بلکه از حمايت مردم از حقوق بشر خواهد کاست و کشتار غيرنظاميان و تخريب مؤسسات و زيرساختهای کشور که در نتيجه جنگ رخ خواهد داد، به بحران و بی ثباتی می انجامد. به باور شيرين عبادی و هادی قائمی، حقوق بشر می تواند از نخستين قربانيان جنگ با ايران باشد و به جای آن، مؤثرترين راه برای ترويج حقوق بشر در اين کشور اين است که جامعه جهانی، نهادهای مستقل مدافع حقوق بشر در ايران را به رسميت بشناسد و بر پيوستن دولت ايران به پايبندی به پيمانهای بين المللی در زمينه حقوق بشر که عضو آنهاست پافشاری کند. واداشتن حکومت ايران به پايبندی به موازين بين المللی، در پايان مقاله، به عنوان عاليترين هدف برای جنبش دفاع از حقوق بشر تعيين شده است، هدفی که به باور نويسندگان، مطمئنترين راه برای دور از دسترس ساختن آن در ايران، مداخله ارتشهای خارجی است