متن هر دو نوشته از سایت رادیو فردا گرفته شده و تصاویر از دیگر منابع. لازم به ذکر است که تصاویر اوباما با سارا پلین جنبه طنز داشته و واقعی نیستند!به اعتقاد برخی از صاحب نظران، پشتيبانی نادری که هنرمندان عرصه های مختلف در دوران رقابت‌های انتخاباتی از باراک اوباما کردند، نشان دهنده محبوبيت او در نزد هنرمندان است.
اما خود اوباما در زمينه‌های فرهنگی دارای چه نوع گرايشی است؟روزنامه فرانسوی فيگارو در مقاله‌ای در اين زمينه می‌نويسد که سليقه‌های فرهنگی رئيس‌جمهوری آمريکا در زمينه‌های موسيقی، ادبيات، نقاشی، سينما و تلويزيون، نشان‌دهنده دلبستگی او به ريشه‌های آفريقايی ـ آمريکايی خود است.
اوباما و سينما
بی شک فرانسيس فورد کاپولا، فيلم‌ساز سرشناس که در حمايت از رياست جمهوری باراک اوباما فعاليت کرد، خوشحال خواهد شد بداند که اوباما دو قسمت نخست مجموعه فيلم های «پدر خوانده» را از هر فيلمی بيشتر دوست دارد.
اوباما در گفتگو با شبکه تلويزيونی سی بی اس آمريکا می گويد: «صحنه آغاز فيلم را از حفظ هستم. زمانی که مارلون براندو به يکی از همراهان وفادارش می گويد «تو به من احترام نگذاشتی؛ اين را می‌دانی و حالا می‌خواهی که کاری برايت انجام دهم»؛ اين حاضر جوابی عالی، هم ظريف است و هم در عين حال بی رحم. اين ديالوگ، لحن ويژه ای به کل داستان بخشيده است».سليقه اوباما در زمينه سينما بيشتر کلاسيک است. فيلم های ديگر مورد علاقه وی «لورنس عربستان» ساخته ديويد لين و با بازی پيتر اوتول؛ «کازابلانکا» با بازی زوج سينمايی اينگريد برگمن و هامفری بوگارت و «پرواز بر فراز آشيانه فاخته» با بازی جک نيکلسون هستند.
فیلم لبووسکی بزرگ ساخته برادران کوئن و بازیگری جف بریجز دیگر فیلم مورد علاقه باراک اوباماست.
باراک و ميشل، همسرش، در خانه پای دی‌وی‌دی نمی‌نشينند. سالن سينمای شخصی کاخ سفيد در آينده امکانی است تا اوباما عقب‌افتادگی خود را در اين زمينه جبران کند.
اوباما و ادبيات
دوريس کرنز گودوين، تاريخ‌شناس و زندگينامه‌نويس معروف آمريکا که در سال ۱۹۹۵ جايزه پوليتزر را دريافت کرده در کتاب اخير خود با نام «گروه رقيبان: نبوغ سياسی آبراهام لينکلن» به زندگی سياسی شانزدهمين رئيس‌جمهوری آمريکا و گروهی از اعضای کابينه اش که از مخالفين لينکلن بودند، می پردازد.
اين پژوهش مورد توجه اوباما نيز قرار گرفته و برخی از صاحب‌نظران از جمله خود کرنز گودوين روش تشکيل کابينه دولتی اوباما را با شيوه گزينش اعضای دولت توسط آبراهام لينکلن مشابه دانسته‌اند.
اما سليقه باراک اوباما در کتاب بيشتر ادبی است. او پيش از اين در گفت و گويی با مجله رولينگ استون اعلام کرده بود که رمان «زنگ ها برای که به صدا درمی آيند» (۱۹۴۰) ارنست همينگوی يکی از کتاب هايی است که از آن الهام می گيرد.
با جستجوی بيشتر درمی‌يابيم که اين سناتور سابق ايالت ايلينوي برای انتخاب نخست خود رمان «آواز سليمان» نوشته رمان نويس مشهور آفريقايی ـ آمريکايی تونی موريسون را برگزيده است.
خانم تونی موريسون که در سال ۱۹۹۳ نوبل ادبی را به دست آورد در اين رمان داستان خانواده سياه‌پوستی را نسل به نسل نقل می کند و در اين سفر تاريخی پرشور به مسئله هويت، بردگی و ريشه مردم سياه پوست آمريکا می پردازد.در ادامه اين انتخاب، آثار کلاسيک قرار دارند: «موبی ديک» نوشته هرمان ملويل و مجموعه نمايشنامه های ويليام شکسپير.
در بخش زندگينامه ها، می توان «جدايی آب ها» نوشته تيلور برنچ، تاريخ‌شناس و برنده جايزه پوليتزر سال ۱۹۸۸ را در ميان کتاب های مورد علاقه باراک اوباما يافت، کتابی نزديک به هزار صفحه درباره زندگی مارتين لوتر کينگ، رهبر سياه پوستان آمريکا.
اوباما و موسيقی
اوباما بيشتر از بازيگران هاليوود به خوانندگان نزديک است. او هيچ گاه iPod (وسيله گوش دادن به موسيقی) خود را ترک نمی کند. اوباما طرفدار راک اندرول است و از سبک های فانک و جاز لذت می‌برد.
چهل و چهارمين رئيس جمهوری آمريکا سبک هيپ‌هاپ را هم دوست دارد، به شرطی که دخترانش هم بتوانند به کلام آهنگ‌ها گوش کنند.اوباما و نقاشی
آلستر سوک نويسنده ديلی تلگراف می نويسد تابلويی اثر نقاش عهد ويکتوريا، جرج فردريک واتس (۱۸۱۷-۱۹۰۴)، مورد علاقه باراک اوباما است. تابلوی واتس نام همان پيام اصلی اوباما «اميد» را بر خود دارد.
اين نقاشی متعلق به سال ۱۸۸۶، تصوير دختر جوانی است که چشمانش با نوار پارچه ای بسته شده اند. دختر معصوم بر کره خاکی نشسته و در شب زمين، با چشمان بسته چنگ می نوازد.
صاحب نظران معتقدند که جرج فردريک واتس با اين تابلو علاقه خود را به بازتاب «درد» نشان داده است؛ همان سوژه ای که موضوع روز کنونی است و اوبامای جوان اين تصوير را در ياد خود حک کرده است.
«اميد» می تواند کلمه مورد ستايش اوباما باشد؛ کلمه ای که زير عکس رسمی او به سبک کارهای گرافيکی اندی وارهول آمده است و مجله تايم آن را در روز ۵ ژانويه به عنوان نمادی از «سال تغيير» منتشر کرد.
اوباما و تلويزيون
مثل خيلی از پدر و مادرها، باراک اوباما وقت کم خود را با دخترانش می گذراند. همان طور که ميشل، همسر اوباما، می گويد آنها ترجيح می دهند سريال‌هايی را تماشا کنند که بتوان آن ها را در جمع خانواده نگاه کرد. از اين رو رئيس جمهور، سريال «هانا مانتنا» را که از شبکه ديسنی پخش می‌شود به خوبی می شناسد.اوباما به سريال «سیم» (The Wire) که از سوی مجله های تايم، انترتینمنت ويکلی و روزنامه گاردين در سال ۲۰۰۸ به عنوان بهترين برنامه تلويزيونی انتخاب شد، علاقه بسيار دارد. «سيم» سريالی پليسی است که بسيار واقعی ساخته شده است.
اين سريال در باره زندگی روزمره در آمريکا است و موضوع آن به پشت پرده قاچاق مواد مخدر در شهر بالتيمور، شهری که در آن وقايع جنايی بسياری رخ می دهد می پردازد.
«امید»، تابلویی که الهام بخش اوباما شد
۱۳۸۷/۱۱/۰۲ رادیو فردا
در تابلوی «اميد»، زن جوانی به تصوير کشيده شده که مشغول نواختن چنگی است که فقط يک تار آن باقی مانده و گوش خود را برای شنيدن نوای چنگ به اين آلت موسيقی نزديک کرده است.
تابلوی نقاشی «اميد»، اثر جورج فردريک واتس، نقاش بريتانيايی، توجه بسياری از مردم و رسانه ها را به خود جلب کرده چرا که اين اثر قرن نوزدهمی الهام بخش عبارت مشهور و تيتر کتاب باراک اوباما يعنی «بی پروايی اميد» است.
«اميد» در موزه کوچک «گيلدهال» در مرکز شهر لندن نگهداری می شود.
به گزارش روزنامه آمريکايی کريستين ساينس مانيتور، اين موزه کمتر شناخته شده را بايد با کمک نقشه شهر پيدا کرد و هيچگاه جزو ديدنی ترين نقاط لندن نبوده است. اما مسئولان آن از مراجعه گسترده مردم و بخصوص جهانگردان برای ديدن اين نقاشی تعجب زده اند.
ارتباط اين اثر با باراک اوباما از آنجا می آيد که جرمای رايت، پيشوای مذهبی سابق وی، در يکی از سخنرانی های خود ۲۰ سال پيش اين تابلو را منبعی الهام بخش توصيف کرد. او گفت: « در اين تابلو زن جوان حال و روز يک قربانی جنگ را دارد ولی در عين حال بی پروايی و شهامت اميد را به نمايش می گذارد.»
اين تصوير و توصيف آن آويزه گوش باراک اوباما شد. او از همين عبارت در نطق سال ۲۰۰۴ و زمان انتخاب اش به عنوان سناتور و همينطور در عنوان کتاب دوم خود استفاده کرد.
کارکنان موزه کوچک گيلدهال که پس از ويرانی طی جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۹۱ مجددا گشايش يافت از ميزان علاقه مراجعان به آثار فردريک واتس بخصوص تابلوی «اميد» متعجب اند و می گويند همزمانی نمايش آثار وی با استفاده باراک اوباما ازعنوان اين تابلو در سخنرانی خود کاملا تصادفی بوده است.
به خاطر پوشش رسانه ها و مطبوعات بريتانيا از ارتباط اين تابلو با يکی از عبارت های مورد علاقه باراک اوباما نمايشگاه جديد موزه گيلدهال با استقبال فراوان هنردوستان و افراد بی تفاوت روبرو شده است.
گروه های توريست ژاپنی را می توان ديد که به محض رسيدن به موزه به سراغ تابلوی «اميد» می روند و يا جهانگردان از کشورهای ديگر را می توان ديد که با پرس و جو در مورد اين اثر شنيده های خود در مورد ارتباط آن با سخنرانی باراک اوباما را می سنجند.
اين اثر متعلق به سال ۱۸۸۵ جزو يک مجموعه هنری خصوصی است و نقاش دو نسخه از آن نقاشی کرده است. نسخه بهتر آن در موزه مشهورتری در شهر لندن به نام «تيت» قرار دارد.
موضوع آثار ديگر فردريک واتس که در موزه گيلدهال به نمايش گذاشته شده اند عمدتا مشکلات و شرايط سخت زندگی فقرا و محرومان است. با وجوديکه اين نقاش پس از مرگ شهرت نسبی خود را از دست داد ولی دو تابلوی وی به نام «اميد» و ديگری «عشق و زندگی» از ساير آثار وی مشهورتر هستند.
باراک اوباما رئيس جمهوری جديد آمریکا اکنون امکان آنرا دارد که از تابلوی «عشق و زندگی» هر روز لذت ببرد چون اين تابلو از سوی بريتانيا به مردم آمريکا تقديم شد و تئودور روزولت رئيس جمهور اسبق آمريکا آنرا در يکی از تالارهای کاخ سفيد نصب کرد.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر